yazı kalır
izmit merkezde(tabii bulabilirsem), tek kişilik yani tek oda(stüdyo tipi miymiş neymiş öyle bi şey) ya da 1+1 gibi bi teras/çatı katı ya da her ne şekilde olursa olsun küçük bi ev arıyorum. ucuz olması 🙂 ve binanın sağlam olması tercih nedenlerim arasındadır. merkezde bulamazsam başka yerlere de razı olabilirim evin durumuna göre.. evet, ilgilenen ev sahiplerinin yorumlarını bekliyorum.. 🙂
ahey aheeeyy..! yine dayı oldum.. 🙂 abisinin ikizi ve dişisi bi yeğenim daha doğmuş; bugün aldım haberini. hoşgeldi hoşgelmesine ama o abinin elinden çekeceği var zavallının.. 🙂
” hoş geldin bebek
yaşama sırası sende. “
bu bilgiler benim kişisel deneyimlerinden edindiğim bilgilerdir. bu deneyimler, taa çocukluğumda sokak sokak gezerek sattığım karpuzlardan ve de bu sene katılmaya başladığım pazar alışverişlerinden edindiğim deneyimlerdir. bu bilgilerin gerçeklik payı karpuzuna göre değişir. 🙂 sonra gelip vay benim karpuzum kabak çıktı, vay şöyle oldu, vay böyle oldu demesin kimse. paranız iade edilmez. zaten en güzeli kesmece karpuz almaktır. siz büyüklüğüne karar verin, amcam seçsin, kessin, tadına bakın alın; en güzeli budur. benim önerdiğim yöntem, benim gibi iyi karpuz seçmekten haz duyanlara yöneliktir. son olarak, karpuzun iyisini seçmek kesinlikle sabır ve zaman işidir; şimdiden seçerek almaya başlarsanız, yaz sonuna kadar iyi karpuz seçebiliyor durumuna gelmeniz mümkündür. 🙂
lafmacun ‘dan taze seçilmiş ‘yaran başlıklar’:
2. mahalle kavgasında aduket çekmeye çalışan çocuk
4. nuri alço meşrubat ltd. şti.
5. bülent ersoy’un gerdek gecesinde orgazm olurken osmanlıca inlemesi
7. bugün 23 nisan oha falan oluyor insan
.
.
.
birinci seçmece yaran başlıklar şurada.
istediğim gibi bi staj yeri bulmam geç olur diye geçen hafta öylesine bi kaç yere başvurmuştum.. onlardan biri de bizim bölümün en bilindik çalışma alanlarından biri olan türk telekom ‘du.. ve staja kabul edilmişim.. görevli kartımı aldım, haftaya da “bilişim ağları” bölümünde başlıyorum staja.. hadi bakalım..
telekom ‘daki işimi hallettikten sonra sevgili emX ve sevgili erus arkadaşlarımla beraber, sevgili mötéjan arkadaşımızın katılamayarak ezberimizi bozduğu, geleneği alt üst ettiği “kefken deniz keyfi” gezimize(gezinin ismini şimdi koydum) doğru yola koyulduk.. bu, senenin ikinci deniz keyfi, birinicisi şurada. devamını oku
dün akşam üstü kuzenimle beraber sahile indik biraz hava alalım diye..
60 evler sahili yaz aylarında zaten tıklım tıklımdı hele bi de şu muhteşem(!) harikalar sahili yapıldıktan sonra daha bi kalabalıklaştı.. e tabii bu kadar kalabalık bi yerde zaman zaman tatsız olaylar çıkabiliyor. normaldir. ama gerektiği gibi müdahale edilememesi anormaldir elbette. biz de dün bu anormal durumlardan birine şahit olduk ve isyan ettik gördüğümüz duruma.. şimdi şahit olduğumuz kavgayı anlatayım uzun uzun:
biz sahilde dolanırken bi grup çocuğun -çocuk diyorum çünkü en büyüğü herhalde 17 yaşlarında filandı- kendi yaşlarındaki başka bi kaç kişiye, sahil esnafının kullandıkları şemsiyelerin metal çubuklarıyla ve pantolonlarından çıkardıkları kemerlerle saldırdıklarını gördük.. az uzağındayız ama olayı net bi şekilde izleyebiliyoruz.. derken, bunlar tam birbirlerine daldıkları sıralarda yanlarına 1-2 tane güvenlik görevlisi geldi ve çocukları ayırmaya çalıştılar.. işte benim şaşkınlığım bu andan itibaren başladı.. sahildeki yüzlerce insanın arasında sopalarla ve kemerlerle kavga eden çocukları özel güvenlik görevlileri; “dağılın lan!, yapmayın lan!” gibi uyarılarla biribirlerinden ayırıp, saldılar.. yani oracıkta, elemanları hem yakaladılar, hem yargıladılar, hem de serbest bıraktılar, hem de çok kısa bi süre içerisinde..! hem de mahallede kavga eden küçük çocukları ayıran bi amcanın yapacağı biçimde.. “ayrılın oğlum, siz arkadaşsınız, yakışıyor mu size kavga etmek” tatlılığıyla iki grubun kavgasını bitirdiklerini sandılar..!
tabii ne oldu? sayıları 10-15 ‘i bulan saldırgan ekip 3-4 grup halinde sahilin farklı yerlerinde ama birbirlerinden çok uzaklaşmadan dolanmaya devam ettiler.. yaklaşık 15 dakika sonra, bi zabıta polisi ekibinin ve 2-3 tane de özel güvenlik görevlisinin arasından, her hallerinden kavga çıkaracakları belli olan 1-2 eleman sahildeki bi lokantaya doğru koşar adımlarla yürüyerek, elemanlardan birinin kendisini tutmakla tutmamak arasında çırpınan bi özel güvenlik görevlisinin elinden sıyrılıp lokantada, bi masada oturan başka bi elemana –karşı gruptan olsa gerek- dalması üzerine diğer arkadaşları da aynı lokantaya toplandılar ve ellerine geçirdikleri bütün sandalyeleri müşterilerin arasında oturan, kavga ettikleri diğer elemanlara sallamaya başladılar..
evet, bu kavga 60 evler harikalar sahili ‘nde oluyor ve bu ikinci olayı da özel güvenlik görevlileri; “dağılın ulan!, yapmayın ulan!” gibi uyarılarla ayırmaya çalışıyor.. sadece ikinci olayda sivil giyimli, elinde cop bulunan biri -herhalde sivil polis- çocukları dağıtmaya çalışırken copunu kullanıyor.. biri bağırarak “dağılın lan” der, diğeri copla müdahale eder.. benim aklıma ilk gelen, acaba bu görevlilerin aklına hiç gelmez mi?! baktın ki kavga ediyorlar, gittin ayırdın, sonra niye salıyorsun adamları, sen hakim misin?! orada bi olay çıkmışsa, yapılması gereken bu çocukların tümünü kelepçeleyip emniyet müdürlüğüne ya da karakola filan götürmek değil midir? doğrusu ben bu olaylar için prosedürün ne olduğunu bilmiyorum ama anlattığım şekilde olması bence en mantıklısı olur.. yani iki küçük bebenin kavgasını ayıran amca gibi, çocukları ayırıp, “hadi dağılın bakalım” demekse güvenlik görevlilerinin işi, bunu zaten çevredeki insanlar da yapar yahu; haybeye yorulmasın sevgili özel güvenlik görevlileri! bu olaya şahit olduktan sonra sahildeki özel güvenlik görevlilerine olan güvenimiz sıfıra indi açıkçası.. haa ama ben yine de çok çekinirim onlardan, sahildeki oyuncaklarla filan oynadığınızı görürlerse, o oyuncakların çocuklar için olduğunu hatırlatırlar hemen.. bi de gece yarıları sağda solda içki içen var mı diye sürekli peşinizde gezinirler.. demek ki sadece bu tür olylara konsantre olmuşlar, ne diyeyim?!
.
.
.
sınavlar bitti nihayet, yazı biraz geç geldi ama anca dinlebebildim hatta hala dinlenmiş sayılmam açıkçası.. bitiş akşamı epeyce eğlenmemize ve dün de gün boyu denizde olmamıza rağmen ben hala dinlenemedim; sınav yorgunluğunu atamadım üzerimden.. köpek gibi uyumak istiyorum.. 🙂
iki kritik sınavımın birinden sürpriz bir şekilde geçtim kalmaya alıştırmışken kendimi.. o, epeyce rahatlattı beni ama ikinci kritikten geçemeyince bi anlamı olmayacağı için hala tam gevşeyemedim henüz.. gerçi kalmaya hazır olduğum için kalsam da çok koymayacak ama geçsem o biçim olur valla.. (belki hocamız günlüğümü takip ediyordur da bu yazı bi işe yarar) gerçi bazı arkadaşlar da kalmamı istiyorlar can-ı gönülden.. (bkz: tez arkadaşlığı) 🙂 o da ayrı bi mesele.. kardeşim ben bu dersi geçeyim, tezi beraber yaparız ne olacak? fazla tez göz çıkarmaz ya?!
şaka bi yana illet bi sınav dönemiydi bu seferki çünkü biriken en ağır yükleri kaldırmaya kalkıştım bi seferde.. bu benim işim değil, bi kere daha bunu anlamış oldum; oturup sınav öncesi bi kaç gece derslere yüklenmekle dersleri geçmek benim işim değil.. aslında sınavlar benim işim değil.. sınav yanlış bi kere.. muhabbet sisteme dayanmadan konuyu kefken ‘e getireyim lafı yine; üniversiteyi bitirip, memlekete eczane açmak üzere bi kaç hafta sonra yola çıkacak olan “hadi” arkadaşımızla vakit geçiriyoruz son bi kaç gündür, bugün kefken sahilindeydik, bi yüzdük, bi yüzdük… çok olmuş kefken ‘e gitmeyeli.. kumsalla, denizle arayı açmamak lazım.. yazın burada olan arkadaşlar, sözüm size. 🙂 bakın bi kaç fotoğraf görün kefken ‘den de canınız çeksin:
bu bir lisan-ı hafidir ki ruha dolmakta
kızıl havaları seyret ki akşam olmakta..
-şimdi sırada staj bulmak var staj yapmak var..
-iş bulmak var çalışmak var..
-mümkünse cisco kursuna gitmek var bi şeyler öğrenmek var..
–c öğrenmek var geliştirmek var..
-memlekete zaman ayırmak var gitmek görmek dönmek var..
bu bir teşekkür yazısıdır.
windows bugün sistemimizi öyle ciddi hatalardan kurtardı ki gözlerim doldu, minnettar kaldım hatta iki kez minnettar kaldım çünkü insan kendini daha bi borçlu hissediyor benim durumumdayken, hani windows ‘u öğrenci tarifesi, şöyle biraz ucuza kullanınca diyorum, daha bi borçlu hissettim kendimi microsoft ‘a karşı.. 🙂 (açıkça söylemekten de çekiniyorum şimdi bu windowsçu amcalar peşime filan düşer işi gücü bırakıp, aman aman..)
şaka bi yana bayılıyorum windows ‘un uyarılarına yahu 🙂 “sistem ciddi bir hatadan kurtarıldı..!” de hele hadeee..! bu uyarıyı ilk görünce irkildim resmen.. neredeyse bi refleksle fişini çekiyordum bilgisayarın.. 🙂 oy babo ne oluyor böyle ciddi hatalar filan dedim bi an.. işte bugün sistemimizi o kadar çok kurtardı ki sevgili windows; bi teşekkürü, boynumuzun borcu bildik bi yerde..
.
.
teşekkür faslını geçtikten sonra geleyim asıl mevzuya:
sistem zaten windows, anasını satayım hem kendi hata veriyor hem kendi kurtarıyor.. ooohh..! hani bi laf vardı ya windows; “sistem sensin, hata da ..tüne girsin!” diye, işte sana aynen ondan.. bi de kurtarıldı diyor ya ona bittim ben, ula zaten bilgisayarı yeniden başlatmışsın olmadık bi anda, neyi kurtardın onu anlamadım? bu ciddi hatalar yüzünden hiç girişmediğim yok spyware taramasıydı yok virüs taramasıydı işlerine giriştim.. işe yaradı mı bilmiyorum, ilerleyen saatlerde belli olur artık…
mezun olamıyorum amma baloya katılamam diye bi şey olur mu? olmaz tabii, katıldım ve çok eğlendik.. müthişti.. organizasyonla ilgilenenlere sonsuz teşekkür, öpücük ve bilimum sevgi gösterisi..
sapanca gölevi kafe ‘de bu akşam deliler(deyim tam olarak yerinde) gibi eğlendik; erus ‘un süper kıvırdığını öğrendik, şarkılar söyledik, çifte telliler, kasaplar, harman dalları oynadık, oynadık da oynadık; yorulana, bitkin düşene kadar tepindik, dinlenmek için göl kenarına çıktık; içeriden bi hışımla çıkanların oynadıklarını görünce duramadık yine katıldık halaya.. yılmaz ‘la yıldızları saydık, daha doğrusu o saydı, ben sayıyormuş gibi yapıp, serinlikte hamağın keyfini çıkardım..
kısacası epeydir eğlenmediğim kadar harala gürele eğlendim.. bol bol vişne suyu içtim (anladınız siz onu)..
mekan güzeldi, gün batımında bol bol fotoğraf çektik.. akın, her ağacın önünde manken gibi dikilip, elinde makinası olanların çekmesini bekledi hep, amacına da ulaştı.. kadir ‘in her zaman bugünkü haliyle, aynı şık şekilde gezinmesi gerektiğine kanaat getirdik.. çünkü onun kalıbı bu! 🙂 çağlar ‘ın kıyafetine de bayıldık, elindeki rakı kadehiyle onu bi şeye benzettik ama söylemeyim o kadarını da.. 🙂
keşke şu da gelmiş olsaydı, bu da gelmiş olsaydı demek istiyorum ama demeyecem, katılmayanlarla da bi tekne sefası yapmıştık çünkü 🙂 ama ikisinin yeri ayrı, yine de keşke herkes katılsaymış demeden geçmeyim.. neyse, umarım seneye de bu eğlenceyi biz düzenleriz..
oyun istasyonu ‘nun yüzküsürüncü ve bu sezonun sonuncu tiyatro sporu gösterisi bu akşamdı.. gittik, eğlendik, yarıldık, yarıldık, yarıldık gülmekten.. öyle böyle değil, hakikaten çok eğlendik.. şebnem, tolga, serdar, gökhan başta olmak üzere bu kadar mı yaratıcı olur bi ekip!? bazen öyle çeviriyorlar ki oyunu, harbiden gidip öpesim geliyor adamları 🙂
bugün, bu sezonun son oyunu olmasından mütevellit salon tıklım tıklımdı; böyle olunca daha fazla uçuk fikir çıkıyor ve haliyle daha eğlenceli oluyor gösteri.. biz hatta hazırlıklı gitmiştik, daha evvel embili ‘nin orada 3-5 gün boyunca, değerlendirilebilecek şeyler bulmaya çalışmıştık.. onlardan bazıları kullanıldı bu akşamki gösteride, onlardan da bahsetmiş emaret..
ekip ve gösterilerinden daha evvel uzun uzadıya bahsettiydim, bu muhabbet sarmadıysa o muhabbetle giriş yapabilirsiniz.. 🙂
