yazı kalır
paul lafargue‘den “tembellik hakkı“nı okuduktan hemen sonra bertrand russell‘dan “aylaklığa övgü“yü okudum ve şu anda ilgili bakanlığa, çalışma saatlerinin azaltılması hususunda mühim bir dilekçe yazıyorum…
aylaklığa övgü‘de not almaya üşenmediğim birçok (uzun, çok uzun, kaçın) parça oldu, yine üşenmeden buraya da ekliyorum, ara ara denk gelince “vay be, bak sen, hele hele” demek için…
Continue readingyıllar yıllar önce sahnede izlediğim “dar ayakkabıyla yaşamak” oyununun metnini de “duşan kovaçeviç‘i tüketmek” hedefim kapsamında okumuş bulunmaktayım. tıss.
ve kitaptan birkaç alıntı:
Continue readingbirkaç yıl önce tiyatroda izlediğim intiharın genel provası oyununun metnini de okuyarak, “duşan kovaçevic‘e dair dokunmadığım bir şey kalmasın” hedefime doğru bir basamak daha yükselmiş bulunmaktayım. tııss.
hazır kitabını okumuşken de birkaç alıntı paylaşayım:
Continue readingcudana‘nın oğlu kasım‘ın fırtınalı ruhunu dinleyelim biraz:
…
geyikler lanetler / mezopotamya üçlemesi / murathan mungan / metis yayınları
kalbimin kuyusunda bir yılan uyuyor
bilmiyorum ne zaman uğrar dışarı
öyle zamanlarda tanımıyorum
ne kalbimi ne kendimi
kan döktükçe arınıyorum suçlarımdan
daha büyük günahlara… arınıyorum
fırtınalı ruhların
fırtınalı havalarda sakinleşmesi gibi
içimdeki gazabı dışımdaki dünyada görünce uysallaşıyorum
…
çocuğu olmayan cudana, kocası mustafa bey‘in, törelerin, aşiretin baskılarına ve kendi isteğine dayanamayıp sonunda efsuna başvurur; gözlerini feda ederek çocuk doğurur, hem de ikiz erkek. uğruna gözlerini feda edecek kadar çok sevdiği mustafa bey, gel zaman git zaman iyice çocuk delisi olup da gözü ikizlerinden başka bir şeyi -yani cudana’yı- görmemeye başlayınca cudana’da kayışlar kopar! cudana, içine ata ata o kadar şişer ki sonunda düşmana edilmeyecek lanetler yağdırır mustafa bey’e… bu 9 lanetten sırasıyla en korkunç olanları seçtim; dokuzuncu, yedinci ve dördüncü lanetler:
Continue readingadam [ilk yüz yüze sohbetleri donup kalmasın diye nasıl bir konu açacağına karar veremeyerek birden sorar]: sen hiç ayı gördün mü canlı canlı?
kadın: hayır.
adam [heyacanla]: ben de görmedim. ama bir ayının ne kadar büyük olabileceğini nasıl kavradığımı anlatayım mı sana?
kadın [bir saniye kadar “sana da ayıları anlatmak yakışırdı zaten” der gibi baktıktan sonra]: iyi anlat madem…
andrey platonov dönemini yavaş yavaş kapatırken şu parçayı da şuraya bırakayım:
şimdi ırgat, onega gölü’nün kıyısında, suyun ve toprağın kıyısında dikilmekteydi. yaşamının sonuna vardığını hissetmişti; bundan sonra da var olunabilirdi ama evvelce duyulmamış bir haber gelmezdi artık -ne mutluluğa, ne yoksulluğa dair. yüreği her ikisinin de sınırlarını biliyordu.
lobskaya dağı / muhteşem vahşi dünya / andrey platonov / metis yayınları
çevengur adlı romanıyla keşfettiğim ve daha önce de bahsini ettiğim andrey platonov‘a dair ne bulduysam okudum, okuyorum o zamandan beri. unutmayıp, üşenmeyip altını çizdiğim -aslında fotoğrafını çektiğim- birkaç parça:
Continue readingsamsung galaxy s20 model telefonumla çektiğim fotoğraflardan bir seçki:
o sabah dicle nehri sis altındaydı ve hemen telefonuma sarıldım…
aynı manzaranın bir de panoramik videosu:
diyarbakır’da daha önce de fotoğraf makinesiz dolaşmış, telefonla idare etmişim meğer, hatırlayalım.