andrey platonov dönemini yavaş yavaş kapatırken şu parçayı da şuraya bırakayım:
şimdi ırgat, onega gölü’nün kıyısında, suyun ve toprağın kıyısında dikilmekteydi. yaşamının sonuna vardığını hissetmişti; bundan sonra da var olunabilirdi ama evvelce duyulmamış bir haber gelmezdi artık -ne mutluluğa, ne yoksulluğa dair. yüreği her ikisinin de sınırlarını biliyordu.
lobskaya dağı / muhteşem vahşi dünya / andrey platonov / metis yayınları