Yazar: adil

daha yazacak çok şey var...

polonezköy tabiat parkı doğa yürüyüşü

muhabbetine, yürüyom ben ya

polonezköy‘den pek hazzetmediğimden ve nedenlerinden daha önce bahsetmiştim. yine de gittim, yine de yürüdüm, hatta yine gidebilirim. 🙂 pek hazzetmedim dedim, ölesiye nefret ettim demedim, tıssııs..

zerzavatçı-cumhuriyet köyleri arasındaki yürüyüşte, polonezköy’ü geçiş için kullanmıştık sadece. bu yürüyüşte ise polonezköy çevresinde yürümeyi hedeflemiştik ama tam istediğimiz gibi olmadı. çamur izin vermediği için yolu kısaltmak zorunda kaldık fakat yine de fena değildi; özellikle de rotamızın giriş bölümünü oluşturan ve sessizlik zonu olarak adlandırılan patika ve geyik üretim sahası’nda geyikleri görmemiz keyifliydi. evet, sonunda şu geyik üretim sahalarından birinde geyik görebildim! devamını oku

mona petra kayalıkları (ıstranca ormanları) doğa yürüyüşü – 2

fotoğraf, muhabbetine, yürüyom ben ya

geçen sene ilk kez ilkbaharda yürüyünce, “sonbaharda da gidilmeli” dediğim ıstranca ormanları (yıldız dağları) bölgesini, sözümde durmak için sonbaharda da yürüdüm, yine gezintrek grubuyla. biraz daha erken tarihte yürüsek, mona petra kayalıkları‘ndan görülen orman manzarasını rengârenk yakalayabilirdik ama ağaçların neredeyse tamamen çıplak olduğu döneme denk geldiğimiz için grinin tonlarını bulduk anca. tepeden görülen manzara griyken, parkur boyunca yeşilden kahverengiye sonbahar cümbüşü vardı yeterince.

ıstranca dağları istanbul’a uzak. şehirden çıkış da uzun sürüyor. hava da mevsim gereği erken karardığından, yürüyüşü akşam bastırmadan bitirmeye çalıştık. böyle olunca, hem bu etkinlik epeyce yorucu oldu hem de kayalıklarda bile çok zaman geçiremedik… yeni muhitimden servis güzergâhına ulaşmak kolay değil; pazar günü bile, sabahın 6’sında bile otobüsler binilemeyecek kadar dolu gelebiliyor, bu durum da uzak yerlerdeki günübirlik yürüyüşlere katılmamı zorlaştırıyor. bu gidişle, ya servis güzergâhı benim oralardan geçen bir grup bulacağım ya da şehir dışı yürüyüşlerim iyice azalacak. 🙁 devamını oku

bahçeköy belgrad ormanı doğa yürüyüşü – 6

istanbul, muhabbetine, yürüyom ben ya

başlıktan da kolaylıkla anlaşılabileceği üzere daha önce defalarca yürüdüğüm belgrad ormanı‘nın yine bahçeköy kısmında ve yine kadim bir yürüyüş arkadaşım olan metehan‘la beraber yürüdük* bir kez daha.

sonbahar renkleri henüz ormana hâkim değil.
ikinci mahmut göleti‘nde su yok! komple yok! sebebini bilmiyoruz ancak bakım/temizlik gibi bir durumdan ötürü boşaltıldığını tahmin ettik (uydurduk).
ağaçlardan palamut yağıyordu, kafalarımızı zor koruduk, tıs.
8-10 çeşit/renk mantar gördük.
mantar peşinde gezen genç-yaşlı poşetlilere (bim, migros, vs.) rastladık.
grubunu bulmaya çalışan bir yürüyüşçüyle, mantarlı pilav sohbeti yaptık ayaküstü. devamını oku

büyükada/heybeliada – doğa/şehir yürüyüşü

gezelim görelim, istanbul, yürüyom ben ya

birkaç ay önce metehan ile beraber, ilk olarak büyükada‘da  başladığımız ada gezmelerine/yürüyüşlerine, heybeliada‘da devam ettik:

  • büyükada’da fayton güzergahları at ve at pisliği kokuyordu.
  • büyükada’nın ormanlık/çalılık alanında sülün görmüştük.
  • heybeliada’da değirmenburnu tabiat parkı‘na girişin yayalar için bile ücretli (6tl) olduğunu öğrendik, buna gıcık olduğumuz için girmedik.
  • heybeliada’da, adı ‘terki dünya‘ olan bir küçük manastır gördük. isim, bir ibadethaneye çok uygun değil mi, terki dünya, tıssıs.

devamını oku

kadıköy/üsküdar sokaklarında sıradan günler

ciddileştim bi an, fotoğraf, istanbul

gün geçmiyor ki sokakta fotoğraf çekerken, birileri tarafından, “çekme, çekemezsin, kimi çekiyorsun, niye çekiyorsun, sen beni mi çekiyorsun, ne oluyor ne çekiyorsun burada?” şeklinde uyarılmayayım. halkımız, sokak fotoğrafçılığında gelişmeme engel olmaktaki kararlı ve ısrarcı duruşunu koruyor. en son olayımı kadıköy’de yaşadım; bu kez de dayak yemeden atlatmayı başardım, ayrıntılarını yazmayacağım..

uğruna dayaklardan döndüğüm sokak fotoğrafçılığımın son ürünleri ise şunlar:

teknik bilgi sevenler, flickr’daki albüm ve fotoğraf ayrıntılarında serbestçe boğulabilirler.

 

kadın/adam – 10

o çift

kadın: gideyim ben. (gidemez.)
adam: tabii, nasıl istersen. ama… (bırakmaz.)
kadın: gitmeliyim ben. (gidemez.)
adam: olur, daha sonra görüşürüz. yine de… (bırakmaz.)
kadın: ben gitmek istiyorum. (gidemez.)
adam: tamam, git. fakat bence… (bırakmaz.)
kadın: ama benim gitmem lazım. (gidemez.)
adam: git. (bırakır.)
kadın: gidiyorum ben. (gider.)
…
adam: yine gelsene. (ısrar eder.)
kadın: belki. (gelmek istemez.)
adam: gel istersen. (ısrar eder.)
kadın: bilmem ki. (gelmek istemez.)
adam: gelebilirsin. (ısrar eder.)
kadın: emin değilim. (gelmek istemez.)
adam: gel bence. (ısrar eder.)
kadın: gideyim ben. (gitmek ister.)
adam: git. (vazgeçer.)
kadın: gidiyorum ben. (gider.)

kampa devam / erikli plajı / sahil yürüyüşü

gezelim görelim, muhabbetine, yürüyom ben ya

kamp işine girişmişken ve hazır henüz tam soğumamışken, hem kamp pratiğimi artırmak hem de kısa bir deniz tatili için birkaç günlüğüne erikli‘ye gittim. 

kamp derken, öyle kendi başıma ıssız bir yerde çadır kurmadım elbette, o kadar değil, daha ona çok var, hele bi yavaş önce.. 🙂 çadır için yer kiralayan kamp alanlarından birinde kaldım; elektriği, interneti, suyu, duşu, tuvaleti falan olan çam ağaçlı bir camping alanı. haa duş/tuvalet duyunca, aklınıza 3-5 yıldızlı otel banyosu gelmesin; ıslak ve pis duş perdesi hayal edin, hani şu küfür niyetine de zaman zaman bahsi geçen, heh işte duş dediğim öyle bir ortam. bir de bunun sıcak sulu olanına fazladan ücret alınıyormuş, öyle bu işler tabii; malum tatil/yazlık beldesindesiniz, kolay değil esnafın karnını doyurması. zaten sıcak havalar dışında kendilerini hiç merak etmiyorsunuz ne yer ne içerler diye, onlar da intikamı bu şekilde alıyor işte; turist gördün mü sıkıca sarıl ve öp, muck!

devamını oku

perseid peşinde / sardala koyu / ilk kamp / doğa yürüyüşü

fotoğraf, gezelim görelim, izmit, muhabbetine, yürüyom ben ya

direndim direndim direndim… olmadı, yıkıldım. zincirlerimi kırmak zorunda kaldım, prensiplerimi ezip geçtim: çadırda kaldım! konforumdan, evet konforumdan ödün verdim, ben-konforumdan-ödün-verdim. tarihe not düşülsün. ben konforumdan ödün verebiliyorsam, daha da kimse hiçbir şey için imkânsız demesin, tıs.

baktım ki olmuyor, olmayacak, her yere günübirlik yetişilemiyor; zaten bir yerde bu inadımı kırmam gerektiğini de seziyordum ve sonunda kırmayı başardım.. geçmişte, kamplı/çadırlı planlara daha laf açılır açılmaz “ben yokum” demişimdir, doğrudur, fakat o gün o gündü, bugün bugün, tııss.

devamını oku

the dø / tıs tıs tıs

hareketli görüntü, türkü çığıralım

yine bir uyku açmalık sabah şarkısı, yani en azından benim için :p
gerek tıslamalarıyla, gerek bulutlarıyla/ağaçlarıyla, gerekse flare/bokeh gibi çekim şirinlikleriyle; türlü güzelliklerle dolu bir klip; yani sadece dinlemelik değil, izlemelik de aynı zamanda.

the dø grubunun 2 parçasından oluşan bir ‘take away show / la blogothèque‘ kaydı imiş bu performans, benim her sabah bir doz aldığım kısmı ise ilk parçası: despair, hangover & ecstasy.