adam/kadın – 4
gittikçe kopuyorum, dedi adam
ne diyim, yolun açık olsun, dedi kadın
yazı kalır
gittikçe kopuyorum, dedi adam
ne diyim, yolun açık olsun, dedi kadın
ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar?, sordu kadın
abi deme lazım olur, diyesi geldi ama demedi, adam
uzaklara dalarak içinden şiir okumaya başladı, kadın
kasım’ı sevmiştim bi ara, aralık’ı sevmez oldum sonra..
ahmed abey de sevmezmiş meğer:
“…
dumanlı havayı kurt sevsin
asfalttan yürüsün aralık,
sevmem, netameli aydır.
…” *
bir yerde artık sevemiyor musun, oradan geçip gitmeli, dedi adam
yürü be nietzsche!, dedi kadın
ben ciddiyim, dedi adam
bozuldu, kadın
saçlar gözlere denk düşünce gönül ne yana düşer, sordu adam
gülümsedi, kadın
lütfen çıkıp gider misin artık, dedi adam
kadın, hiç oralı olmadı
adamın da…
kadının da…
ta!
-bir seher vaktinde gençlik çağımda-
bir seher vaktinde gençlik çağımda
hayali kalbime geldi gizlendi
boynum iğri semeserhoş gezerken
aklımı başımdan aldı gizlendi
tersname
sana diyeceğim var eğlen yolcu
kurduğun yuvayı yık da öyle git
zamanede ilk görevdir insana
baştan dinden haktan çık da öyle git
ne diyor ozan:
‘canlanıp yâdıma geldikçe o şen hatıralar
seni ruhum, seni gönlüm, seni sinemde arar.’