sevdim.
hüzünlerini bile ‘göbek atarak’ yaşamayı/yatıştırmayı tercih eden çingenelerin/şoparların/romanların yaşamlarından/hikayelerinden bir kesit ve bolca müzik; klarnete doydum 🙂 dağarcığıma birkaç küfür daha eklendi.
roman mahallesine misafir olan ‘kentli’nin başını döndürecek coşkuda gelişen insan halleri. neşe ve hüzün arasında durmadan hal değiştiren insanlar: romanlar aslında hüzünlüyken de neşelidir; romanlar aslında neşeliyken de hüzünlüdür.
tiyatro: istanbul şehir tiyatroları