akıl denilen cehennem aleti / yaban
yaban‘ı sonunda okuduğumu söylemiştim.. bu da yine ilk sayfalarından yani henüz not almaya üşenmediğim kısımlarından bir parça:
devamını okuyaban
dünyadan elini eteğini çekmiş bir kimse için anadolu’nun bu ücra köşesinden daha uygun neresi bulunabilir? ben, burada diri diri, bir mezara gömülmüş gibiyim. hiçbir intihar bu kadar şuurlu, bu kadar iradeli, bu kadar sürekli ve çetin olmamıştır.
yakup kadri karaosmanoğlu / ‘yaban’ adlı romanından alıntılanmıştır / iletişim yayınları
…
yaban romanı böyle başlıyor. dolayısıyla nasıl bir kitap okuyacağınızı daha baştan anlıyorsunuz. 🙂
devamını okukürklü venüs
sevdim.
kürklü venüs adlı hikâyeyi sahneye uyarlamak isteyen bir yönetmen (ersin umut güler) ve oyunun ana karakterlerinden birini canlandırmaya aday olan bir oyuncu (pervin bağdat) arasında, oyun içinde oyun kurgusuyla geçen bir oyun. buraya kadar kaç kez oyun dedim, sayalım..
devamını okuwestend / batının sonu
sevdim sayılır.
geçen ayı, tiyatro ayı ilan etmiştim kendim için fakat ocak ayında izlediğim tek oyun bu oldu, o da ayın sonlarındaydı. tıısısı.
tülin özen ve mert fırat gibi çok ünlü oyuncuların da başrolleri arasında yer aldığı oyunda tüm oyunculuklar iyiydi diyebilirim… charlotte’un eduard’a bir ara mert diye seslendiğini duyar gibi olsam da mete arkadaşım bunu doğrulamadığı için bu minik şüphem, şüphe olarak kalmaya devam edecek..
devamını okukar yürüyüşü (kuzuyayla tabiat parkı – kartepe zirve) – 3
yürü yürü doyamadığımız bir bölge kartepe/kuzuyayla bölgesi. son gidişimiz de geçen hafta sonu, bölgede şu ana kadarki 3. kar yürüyüşümüz için oldu; mete ve yılmaz arkadaşlarımla gezintrek grubu eşliğinde.. daha önceki kar yürüyüşlerimiz kadar güzel olmasa da sonuçta karda yürüdük mü yürüdük bu sene de, bakalım devamı gelecek mi..
çok keyifli geçmemesinin sebebi; kar miktarının kimi yerlerde nispeten az olması, hava çok soğuk olmadığından ya da belki yakın zamanda kar yağmadığından olsa gerek ağaçların buzla/karla kaplı olmaması, dolayısıyla kar manzaraları açısından günün zayıf geçmesi ve piknikçilerin geçen seferlere göre ormanın daha içlerine kadar araçlarıyla ilerleyebilmiş olmalarıydı.. eskiden tabiat parkının içindeki kafeye kadar araçla gidilebilirken, şimdi orman içindeki yolun bir kısmını daha araçlara açmışlar ve böylece yaklaşık 15 km’lik rotanın neredeyse yarısında araç ve araç diplerinde piknikçi görüyorsunuz, böylece bembeyaz kar, kahverengi bir çamura dönüşüyor bu insanlı kısımlarda. evet piknikçi. karda/kışta dağ başında ne işi varmış piknikçinin demeyin, onun da keyfi ayrı. tıısıs. yurdumuz piknikçilerinin çevreye saygısı konusunda, bu yazıyı okuyan hemen herkesin benzer fikirleri olduğundan, bunun ayrıntısına girmeme gerek yok…
devamını okukadıköy/üsküdar sokaklarında – 4
sevgili kadıköy ve sevgili üsküdar’ın aynı (ne kadar mümkünse artık) sokaklarını bu kez âdeta fantezi yaparcasına, bayat filmlerle fotoğrafladım.
üsküdar sahilinde bir akşamüstü gökyüzü renkten renge girerken:
devamını oku
eminönü/kadıköy sokaklarında – 2
şehrin sokaklarında yolum çoğu zaman olduğu gibi yine kadıköy‘e yine eminönü‘ye çıktı. ben de durur muyum, bastım da bastım deklanşöre.. peki sonuç ne oldu? öylesine, serseri mi serseri fotoğraflar, başka bir şey değil. 🙂
bu albümde gördüğünüz moda akşamları tadındaki fotoğraflar, “gözünün gördüğüyle kameranın çektiği hiç bir olur mu!” tadındaki fotoğraflarımdır. âleme ibret olsun diye paylaşıyorum.. dijital çeksem; yarım saat oyalanma ve başıma sokakta bir iş gelmesi pahasına biraz daha iyisini çıkarabilirdim belki ama filmli fotoğrafçılığın da güzel yanı bu sürprizli hâlleri değil mi zaten, ha?! özellikle ilk kareden umutluydum, tam bir fotoğraf karesiydi aslında ortam. tıssıs.
devamını okukonserler konserler konserler
aralık ayını konser ayı ilan etmişçesine, bir konserden diğerine koştum durdum. kendi yıllık konser ortalamama bakınca, bayağı koşmuş sayılırım bir ayda. hatta kasım sonunda izlediğim ‘hep sonradan‘ müzikli oyununu da eklersem, koşmaktan nefes nefese kalmış bile sayılabilirim. tıss.
her biri hakkında uzun uzun yazacaklarım yok, sırasıyla kısa kısa değineyim:
devamını okuhep sonradan
sevdim.
müzikli oyun. ya da konserli tiyatro. hem kardeş türküler‘den bir ahmet kaya şarkıları konseri dinliyor hem de ahmet kaya’nın hayatından kesitleri, sürgündeki karakter salih’in hikâyeleri aracılığıyla izliyoruz. ahmet kaya’ya bir saygı duruşu projesi de denebilir kabaca.
hep sonradan – fragman:
tepecik – kayaüstü doğa yürüyüşü
sahadan bildiriyorum: ormanlara sonbahar hâlâ tam olarak gelmiş sayılmaz. renkler kararsız seyrediyor; yerlerde kuru yaprak miktarı fena olmasa da ağaçlar bol yapraklı ve yeşil yaprak ağırlığı yüksek. hava sonbahara göre sıcak, tişörtle yürünebilir düzeyde. yağış yok, sis yoğun değil…
kayaüstü zirvesi, hava durumu el verirse, güzel manzarası olan bir kayalık alan. adı yine kayaüstü olan küçük bir yaylanın hemen üstünde yer alıyor bu zirve. bölgede gezintrek grubuyla yürüdüğümüz başka bir parkurumuz da buradan geçiyordu fakat o zaman aşırı yoğun bir sis, sadece kendisini görmemize izin vermişti..
yine mete ve yılmaz arkadaşlarımla, özellikle bu zirveye çıkan bir rotayı yürüdük. hava, manzarayı seyretmemize yetecek kadar açıktı bu defa. güneş de âdeta hüzme gösterisi yaptı zirvede geçirdiğimiz süre boyunca.. 🙂
