şehrin sokaklarında yolum çoğu zaman olduğu gibi yine kadıköy‘e yine eminönü‘ye çıktı. ben de durur muyum, bastım da bastım deklanşöre.. peki sonuç ne oldu? öylesine, serseri mi serseri fotoğraflar, başka bir şey değil. 🙂
bu albümde gördüğünüz moda akşamları tadındaki fotoğraflar, “gözünün gördüğüyle kameranın çektiği hiç bir olur mu!” tadındaki fotoğraflarımdır. âleme ibret olsun diye paylaşıyorum.. dijital çeksem; yarım saat oyalanma ve başıma sokakta bir iş gelmesi pahasına biraz daha iyisini çıkarabilirdim belki ama filmli fotoğrafçılığın da güzel yanı bu sürprizli hâlleri değil mi zaten, ha?! özellikle ilk kareden umutluydum, tam bir fotoğraf karesiydi aslında ortam. tıssıs.
şu albüm ise gerçek bir başıboşluk, gerçek bir rastgelelik çalışması oldu.. son kullanma tarihi 2005 yılı olan, fotoğrafçının bile karşılığında para almak istemediği, “yahu birader, ne yapacaksın bunu, bi … olmaz bundan ..!” diyerek, sıcak ve samimi küfürlerle bahsettiği, yani kısacası kendisiyle ilgili umutların tümüyle yitirildiği bir bayat filme çektiğim fotoğraflardır..
