yazı kalır
başlığımızın uzun versiyonu: üsküp – çukurpınar doğa yürüyüşü ve sabahattin ali’iyi anma
rüzgârı saymazsak çok güzel bir bahar havasında yürüdük. parkurumuz genellikle çok güzeldi. mavi gökyüzünde hızlı hareket eden pambık bulutların yeryüzünde dans eden gölgeleri, çayırların/ekinlerin pasparlak yeşile kesmiş manzaraları… hele kızılcıkların sarı çiçeklerinin patladığı bir dere kenarı yolu vardı ki tadından yenmezdi..
devamını okuilkbaharın ilk yürüyüşünü icra etmiş bulunduk. fotoğraf olsun, video olsun, rota olsun, türlü kanıtlarımız da var:
sonunda gittim. kaz dağları milli parkı. son dönemlerde daha çok tatsız olaylarla adını duyuyor olsak da çok eskiden beri gitmek istediğim bir bölgeydi. çok küçük bir alanında zaman geçirdik, dolayısıyla daha gidip görebileceğim, yürüyebileceğim çok yeri var..
resmi olarak henüz gelmemişken, doğanın kendi arasında baharı erkenden ilan edişini görmeye gittik hafta sonu.. yürüyüşümüz sıcak ve genellikle açık bir havada geçti.. çayırları yeşile ve mor çiçeklere kesmiş elmacık köyü ve naipköy arasında yürüdük. parkur zor olmamasına rağmen yorulduk, yani en azından ben yoruldum; erken gelen sıcaklara yordum kendimce…
devamını okuyürü yürü doyamadığımız bir bölge kartepe/kuzuyayla bölgesi. son gidişimiz de geçen hafta sonu, bölgede şu ana kadarki 3. kar yürüyüşümüz için oldu; mete ve yılmaz arkadaşlarımla gezintrek grubu eşliğinde.. daha önceki kar yürüyüşlerimiz kadar güzel olmasa da sonuçta karda yürüdük mü yürüdük bu sene de, bakalım devamı gelecek mi..
çok keyifli geçmemesinin sebebi; kar miktarının kimi yerlerde nispeten az olması, hava çok soğuk olmadığından ya da belki yakın zamanda kar yağmadığından olsa gerek ağaçların buzla/karla kaplı olmaması, dolayısıyla kar manzaraları açısından günün zayıf geçmesi ve piknikçilerin geçen seferlere göre ormanın daha içlerine kadar araçlarıyla ilerleyebilmiş olmalarıydı.. eskiden tabiat parkının içindeki kafeye kadar araçla gidilebilirken, şimdi orman içindeki yolun bir kısmını daha araçlara açmışlar ve böylece yaklaşık 15 km’lik rotanın neredeyse yarısında araç ve araç diplerinde piknikçi görüyorsunuz, böylece bembeyaz kar, kahverengi bir çamura dönüşüyor bu insanlı kısımlarda. evet piknikçi. karda/kışta dağ başında ne işi varmış piknikçinin demeyin, onun da keyfi ayrı. tıısıs. yurdumuz piknikçilerinin çevreye saygısı konusunda, bu yazıyı okuyan hemen herkesin benzer fikirleri olduğundan, bunun ayrıntısına girmeme gerek yok…
devamını okusahadan bildiriyorum: ormanlara sonbahar hâlâ tam olarak gelmiş sayılmaz. renkler kararsız seyrediyor; yerlerde kuru yaprak miktarı fena olmasa da ağaçlar bol yapraklı ve yeşil yaprak ağırlığı yüksek. hava sonbahara göre sıcak, tişörtle yürünebilir düzeyde. yağış yok, sis yoğun değil…
kayaüstü zirvesi, hava durumu el verirse, güzel manzarası olan bir kayalık alan. adı yine kayaüstü olan küçük bir yaylanın hemen üstünde yer alıyor bu zirve. bölgede gezintrek grubuyla yürüdüğümüz başka bir parkurumuz da buradan geçiyordu fakat o zaman aşırı yoğun bir sis, sadece kendisini görmemize izin vermişti..
yine mete ve yılmaz arkadaşlarımla, özellikle bu zirveye çıkan bir rotayı yürüdük. hava, manzarayı seyretmemize yetecek kadar açıktı bu defa. güneş de âdeta hüzme gösterisi yaptı zirvede geçirdiğimiz süre boyunca.. 🙂
kar ve sonbahar yürüyüşü için daha önce de birkaç kez gittiğim kuzuyayla tabiat parkı‘na bu kez sonbaharın başında, renkler daha yeni yeni değişiyorken gittik. ve yine zirveye, yani kartepe‘ye, yani anten kulelerinin olduğu yere kadar çıktık. daha önceki yürüyüşlerimizde hava hep yoğun sisli olduğundan doğru düzgün göremediğimiz orman, deniz, göl ve şehir manzaralarını bu kez açık ve güneşli havada doya doya izledik. manzaraya karşı yılmaz arkadaşımdan taze ceviz ve mete arkadaşımdan ekşi yeşil mandalina yedik. yediğimizi/içtiğimizi de anlatmış olayım, eksik bir şey kalmasın. tıs.
devamını okueylül ayının sonlarında çok hızlı bir kararla giriştiğimiz, hafta sonunda hasandağı zirvesine yürüme ve kapadokya bölgesinde kısa bir gezi planımızın ikinci kısmı başarılı geçti fakat birinci kısmında başarısız olduk..
hasandağı’nın zirvesine ulaşamadık. tüm geceyi yolda geçirdiğimiz günün öğle saatlerinde başlayabildiğimiz zirve yürüyüşümüzü yarıda kesip dönüşe geçtik ve başladığımız yere indiğimizde akşamdı. 🙂 demek ki neymiş? doğa yürüyüşlerine öğleden sonra değil sabahtan başlanırmış. haa, biz bunu bilmiyor muyduk? elbette biliyorduk ama belki üstün performans gösterir de çıkabilirdik zirveye, kim bilebilirdi. tıssıs.
zirvesine varamamış olsak da o dağ bizim dağımızdı, hasan dağımızdı.. dağ yolunda yediğimiz/topladığımız alıçlar; iç anadolu’nun yer yer tepelikli, genişçe bozkır manzarası; yoğun sisli hava ve gün batımında tepelere vuran sarılı/turunculu ışıklar zirve girişimimizi yürümeye değer hâle getirdi.
birini eylül başında gezintrek grubuyla, diğerini eylül ortasında mete ve yılmaz arkadaşlarla icra ettiğimiz serindere kanyonundaki piknikli doğa yürüyüşlerimiz sonbahara giriş gezileri tadında keyifli geçti.
kısa ve orta zorlukta sayılabilecek bu parkurda ben hep dere kenarından yürüdüm ancak dere içinden ilerleyerek yürüyüşü bir kanyon yürüyüşüne çevirenler de oldu ki bu rota kocaeli’de bilinen kanyon yürüyüşü rotalarından biri aynı zamanda.
parkurun bana göre en ilginç yanı ise yaklaşık 150-200 metre uzunluğunda bir su tüneli de içermesi. tünel, su taşıma amacıyla yapılmış eski bir tünel ve içinden hâlâ su borusu geçiyor.
gökçeada‘yı sevdiğimi daha önce söylemiştim. onu söyledikten yaklaşık 1,5 ay sonra bu kez perseid meteor yağmuru izleme odağıyla tekrar gittik ada’ya fakat gezintrek ile değil, arkadaşlarla. perseid izleme girişimlerimden ilki pek verimli geçmemişti ama bir fotoğraf elde edebilmiştim; ikincisi ise hiç verimli geçmemişti ve sonuncusu ise izleme açısından oldukça verimliyken fotoğraf açısından hiç verimli geçmedi çünkü rüzgâr, evet rüzgâr, bir rüzgâr ki sormayın ey halkım, bir rüzgâr ki yerden çakılları alıp alıp yüzümüze çarpıyordu… rüzgâra direnerek izlediğimiz perseid yağmurunda, meteor görme yarışına tutuştuk ve ben kendim 2. olurken, mete arkadaşım şampiyon, yılmaz arkadaşım ise üçüncü oldu.
devamını oku