Kategori: tiyatro

sevdim sayılır.

evet bu oyun o meşhur ‘cimri‘ oyunu. konusu ise tam olarak cimrilik. dekor sade. bazı oyunculuklar çok iyi, misal çöpçatan kadın. cimri alabildiğine cimri.

tiyatro:  istanbul devlet tiyatrosu

sevdim.

hikaye yine neredeyse yaşar ne yaşar ne yaşamaz ‘daki kadar klişelerle/abartılarla dolu olsa da bu oyunu izlerken sıkılmadım. hikayelerin bu durumlarından çok şikayet etmek doğru mu bilmiyorum gerçi, sonuçta şu an bize klişe gelenler muhtemelen yazıldıkları dönemde öyle değildi. usta yazarların oyunları neticede…

tiyatro: istanbul şehir tiyatroları

çok sevmedim.

duşan kovaçeviç ‘in izlediğim ilk oyunuydu. bir de meşhur, bir türlü yer bulunamayan profesyonel oyununu izlemek gerek. yazarın senaryosunu yazdığı iki filmi izlemişim daha önce, onu fark ettim: the marathon famliy, underground.

tiyatro: istanbul şehir tiyatroları

sevdim sayılır.

çoook eskiden işledikleri rezil bir suç/günah gün gelir  3 eski dost / yeni düşman  arkadaşı bulur. bir genç kadın, bu kocamış adamların karakterleriyle adeta oynar, dünyalarını şaşırtır.

çok iddialı olmasa da fena bulmadım oyunu. tek mekan(güzel dekor), tek perde, akıcı. bazı ışık/ses efektlerinin çok etkileyici olduğunu da ekleyip kaçayım.

tiyatro: istanbul şehir tiyatroları

sevdim.

yine bir çehov oyunu! çehov’a doydum yeminle. kısa süre önce izlediğim ‘üç kız kardeş‘ ve ‘çehov makinesi‘ nden sonra bu oyun da çok iyiydi. hazır başlamışken yazarın başka oyunları da var mı diye araştırmak lazım istanbul tiyatrolarını.

tiyatro:  istanbul şehir tiyatroları

pek sevmedim.

beklediğim kadar coşkulu bir sahneleme göremediğimden olabilir fakat çok sevemedim. canlı izlediğim ilk müzikal sayılır gerçi; tabi ‘yaşar ne yaşar ne yaşamaz‘ müzikal sayılmıyorsa.

tiyatro:  istanbul şehir tiyatroları

sevdim.

bir çehov ‘toplama’sı olan oyundan bir şeyler anlamak için illaki yazarın birkaç meşhur oyununu biliyor olmak(izlemek,okumak,duymak..) gerek yoksa bön bön bakılabilir sahneye.. velakin çehov’dan az da olsa haberdar olanlar(benim gibi) için de izlenesi bir oyun.

tiyatro:  istanbul devlet tiyatrosu

sevdim.

bir nazım hikmet oyunu.

tiyatro: istanbul şehir tiyatroları

sevdim sayılır.

yıllardır izlemeyi istediğim bir oyundu. beklentimin yüksekliğinden midir oyunun biraz ‘eski’ olmasından mıdır bilmiyorum, çok sevmedim ama sevdim.

hikaye, ‘devlet dairesi’ne yolu düşenlerin çok da şaşırmayacağı olaylardan oluşuyor. buradaki olayların baş karakteri de ‘nüfus hüviyet cüzdanı’ olmayan bir vatandaş: yaşar yaşamaz. yaşar ‘ın, yaşayıp yaşamadığıyla ilgili hem kendiyle hem devletiyle mücadelesi…

tiyatro: istanbul şehir tiyatroları

çok sevdim.

oyuna gitme nedenim leyla ile mecnun ‘dan bildiğim oyuncuların oynuyor olmasıydı açıkçası. pişman olmadım, aksine gittiğim çok da iyi çok da güzel oldu.

bir iş görüşmesinin, bir doğru adamı seçme çabasının varabileceği doruk noktası budur herhalde. yok artık diyor ve herkesin izlemesini tavsiye ediyoruz.

tiyatro: semaver kumpanya

sahne: çevre tiyatrosu