460 sayfa boyunca kıvranır memed: abdi gider hamza gelir abdi gider hamza gelir, bir ağa ölür yerinde bin ağa biter, zulmedenler öldürmekle bitmez, yerlerini daha zalimleri alır.. bunu düşündükçe güçsüzleşir, bu soruyu bir türlü cevaplayamaz, cevaplayabilene rastlayamaz..
memed’in umudu tükendikçe ‘ölümsüz eşkiya ince memed‘ efsanesi daha da büyür, memed iyice çaresizleşir..
sonunda dayanamaz, çıkmazdan kurtulamadığı halde ali safa bey’le hamza ağa’yı da vurur.. abdi gitti hamza ile ali safa geldi, onlar da gitti ama yerlerini başkalarının dolduracağından emindir memed..
o değil de seyran n’olcek? yanarım yanarım da güzeller güzeli seyran’a yanarım..
oldu o zaman, memed’i izlemeye devam edelim..