“…
en önde, yağlı cüppesi ve dipsiz cepleriyle papaz stefanos yürüyordu. dualarda, ayinlerde, düğünlerde, vaftizlerde cep diye taşıdığı bu dipsiz çukurlara, kendisine ne sunulursa, kuşüzümü, simit, peynirli pideler, hıyarlar, köfteler, koliva, şeker, hepsini karmakarışık atardı; akşamüstü de, papazın ihtiyar karısı, geveleye geveleye bunları ayıklardı.
…”
nikos kazancakis / zorba romanından bir alıntı.
romanı henüz bitirememiş olsam da genel olarak pek bayılmadığımı söyleyebilirim şimdiden fakat kimi bölümlerini çok sevdiğim de oluyor, bütününden bağımsız bakınca. yukarıdaki alıntı, ‘eğlenceli’ bulduğum kısımlardan biri…