yazı kalır
daha önce de yürüdüğümüz parkuru, yine gezintrek ekibiyle, yine güneşli ve güzel bir günde yürüdük.
uzun ve kolay rotamız, traktör yollarından oluşuyor ve bir kısmında, bıçkıdere kenarından ilerliyoruz. devamını oku
evet, dağa tepeye bahar gelmiş, geçen hafta sonu kendi gözlerimle gördüm. çayırlar, tarlalar yeşillenmiş; yapraklar, çiçekler patlamaya başlamış. güzden kalan kuru yapraklar arasında, güneşli ve güzel bir havada yürüdük.
sıcaklar bastırana kadar gelsin ormanlar, gitsin tepeler… devamını oku
ilk kez bir sonbaharda yürüdüğüm ‘kartepe zirve‘ parkurunun biraz daha kolayını bu kez kışın ortasında, yerde bol kar varken ve her yer sis altındayken yürüdük gezintrek grubuyla. gerçi daha önceki gidişimizde de zirve sis içindeydi ve manzarayı görmek sadece kısa süreli mümkün olmuştu ama bu kez zirvedeyken, bir bulutun içinde gibiydik; öyle yoğun ve dağılmayan bir sis vardı.
genel olarak güzel geçti ancak çepeçevre karın ve sisin içinde kaldığımız kısımlar oldu ki ayrı keyifliydi; tek başına olsam, bayağı ürkütücü gelebilirdi. devamını oku
evet hacılı değil hacıllı. hacılı’yı yeterince ilginç bulmadıkları için hacıllı demişler köyün adına.
tepemanayır sözcüğünün ne anlama geldiği hakkında ise en ufak bir fikrim yok. burası avrupa’da bir yer olsa hemen araştırırdım ama gebze’nin bir köyü olunca hiç üzerinde durmadım.
gün sıcaktı.
parkurda açık alan çoktu.
genellikle dere kenarından yüründü.
polenden, tozdan, hapşırıktan geçilmiyordu. gün sonunda hapşırıktan, hafif dozda alerjiden yorgun düştüm.
genel olarak keyif aldım lakin daha serin havada gidilesi bir bölgeymiş. devamını oku
yaklaşık 1000 yıl önce gittiğimiz ballıkayalar tabiat parkı‘na, yerinde duruyor mu diye görmek için tekrar gittik.
kayalar olduğu gibi duruyor ama insanlar artmış, insanlar çok artmış heyhat!
tam bir ana-baba günüydü. benzetme değil gerçekten ana-baba günüydü. sadece piknik alanı değil kanyon da kalabalıktı. kucağında bebesi, ayağında kundurasıyla kayadan kayaya keklik gibi seken adamlar; zor bir kaya geçişinden hemen sonra elinde tesbihiyle 100 yıldır orada oturuyormuş gibi bir dinginlikle bizi karşılayan yaşlı teyzeler; donuyla göletlerde çimen ergenler… devamını oku
yıllarca dibinde yaşayıp, aşağıdan aşağıdan;
orada bir tepe var uzakta
keltepe’dir o
kartepe’dir o
tepemizdir o. devamını oku
kestane. incir. muşmula. akçat doğa yürüyüşünün mevsim meyveleriydi.
sonbaharın ilk doğa yürüyüşüne, gündoğarken grubunun karamürsel sırtlarındaki osmaniye–akçat(başdeğirmen) güzergahında katıldım. yaklaşık 19km yürüdük sonbaharın değişmeye başlayan renkleri arasında. kestane avcılarıyla dolu ilk birkaç kilometreyi -araçlardan ötürü- ve son birkaç kilometreyi -asfalttan ötürü- saymazsak güzel bir güzergahtı. devamını oku
yine halıdere‘den başlayarak, yine 20km kadar yürümeyi planlamıştık fakat bu kez varış noktası saraylı değil tepeköy olacaktı fakat olmadı ey halkım, olamadı. bir talihsiz olay yaşandı; grubumuzdan birinin, rotamızın orta zorluktaki bir bölümünde, ayağı kırıldı. orta zorluk derecesini veren de ben değilim haa, deneyimli yürüyüşçüler; yoksa ben ne anlarım daha üç günlük halimle! devamını oku
yine bir gün ormandayız…
bu kez biraz ağrı-sızı hissettim ayak tabanlarımda. yaklaşık 20km yürüdüğümden olabilir. bulutlu bir günde, zaman zaman hafiften yağan yağmurun altında; bol yokuşlu, çoğunluğu traktör yolları denen geniş, toprak yollarda geçse de yer yer patikalardan da devam ettiğimiz; bol kirazlı, bol erikli, bol dutlu bir yürüyüştü. devamını oku
yooo iyi yürüdüm…
5 saatte 17km yürüdüğümüz, 1000mt civarı yüksekliklerde in-çık dolandığımız ‘aytepe-bıçkıdere-aytepe’ rotasından birkaç fotoğraf: devamını oku