sevdim sayılır.
notum bir tık daha yüksek olabilirdi fakat yıllardır ara ara izlemeye heveslenip, bilet bulamayınca mecburen vazgeçtiğim bir oyun olunca, beklentim hayli yükselmiş anlaşılan.
oyunun hikayesini beğendim en çok. oyunculuklarla ilgili olumsuz bir şey söylemek yasaklanmıştır muhtemelen bu oyun için. karakterlere çok ısınamadım diyebilirim ama.
‘buluşma yeri‘, ‘dar ayakkabıyla yaşamak‘ oyunlarından sonra duşan kovaçeviç hayranlığımı biraz daha beslemiş oldum böylece. daha başka oyunu kaldı mı buralarda oynanan, araştırmak gerek 🙂
tiyatro: istanbul devlet tiyatroları