2 yıl önce kar yürüyüşü yaptığımız kuzuyayla tabiat parkı parkurunu geçen sene de yürümek istemiştik ancak mümkün olmamıştı; bu sene nispeten hızlıca bir karar alıp çıktık dağın başına. bu kez bir yürüyüş ekibiyle değil kendi başımıza (yılmaz, erkal, vural, ben) yürüdük. profesyonel rehber olmadan yürümemizin en büyük eksisi zaman planlamasında sınıfta kalmamız oldu! 🙂 dönüşte karanlığa kalmamak için koştura koştura ilerledik…
orman bol karlı, hava kapalıydı fakat çok sisli ve soğuk değildi. zaman zaman kar yağdı ama rüzgâr olmadığı için hiç sıkıntı çekmedik o açıdan.. parkurumuzun başlangıç kısmında, bizden önce yürüyenlerin karda açtığı izlerden yürüdük ancak kısa bir süre sonra ayak izleri bitti ve ortalama diz boyunda olan karda kendimiz yol aça aça ilerlemek zorunda kaldık. macera da böylece başlamış oldu.. bata çıka bata çıka bir süre yürüdükten sonra yorulmamız uzun sürmedi. 🙂 acaba zirveye kadar bu tempoda yürürsek çok mu geç olur, dönüşte karanlığa kalır mıyız, yaban hayvanlarıyla karşılaşır mıyız bu ıssız ormanda, yürüyüşü kısa kesip dönsek mi soruları eşliğinde biraz daha ilerlemeye karar verdik. çok geçmeden, arkamızdan kalabalık bir yürüyüş grubunun (yeksayder) geldiğini görünce sevinç çığlıklarımızı tutamadık, tıssıs.. bir onlar öncü olup yol açtı, bir biz; o şekilde hem tempomuz yükseldi hem daha az yorulduk. bir süre sonra bir kalabalık grup daha arkadan yetişince parkurun tenhalığı iyice azalmış oldu.
harika kar manzaralarıyla beraber kartepe zirvesi‘ne (keltepe’ye) varıp yemek molası verince, geldiğimiz yolu kaç saatte yürüdüğümüz ve aynı yolu kaç saatte dönebileceğimizle ilgili basit bir hesap yaptık ve yemeğimiz boğazımızda kaldı! 🙂 hızlıca toparlanıp düştük dönüş yoluna ve az-kısa mola vererek koştura koştura yürüdük.. giderken kalabalık yürüyüş ekipleriyle karşılaşınca, nasılsa herkes aynı yoldan geri dönüyordur diye düşünerek net saat hesabı yapmamıştık, meğer o iş öyle değilmiş; diğer ekipler ya telesiyejle ya da telesiyej rotasından kaya kaya otel bölgesine geçmeyi planlamışlar.. bizimse aracımız başka bir noktada olduğundan, aynı yoldan dönmek en mantıklısıydı, ama oyalanmadan.. burada kesiyorum ayrıntıları: sonuçta başımıza bir iş gelmeden ve hava kararmadan varabildik bitiş noktasına.
bu kar yürüyüşünde fotoğraf da çekebildim fakat gerçek ortam/manzara fotoğraflarda göründüğünden çok daha etkileyiciydi tabii:
yürüdüğümüz parkur:
rotayı sadece dönüş yolunda kaydettim ve son 1 kilometresi araca binip döndüğümüz yol aslında, kaydı kapatmayı unutmuştum, tıs. parkurla ilgili daha fazla ayrıntı wikiloc sayfasında.