adil ekin

eylül ayının sonlarında çok hızlı bir kararla giriştiğimiz, hafta sonunda hasandağı zirvesine yürüme ve kapadokya bölgesinde kısa bir gezi planımızın ikinci kısmı başarılı geçti fakat birinci kısmında başarısız olduk..

hasandağı’nın zirvesine ulaşamadık. tüm geceyi yolda geçirdiğimiz günün öğle saatlerinde başlayabildiğimiz zirve yürüyüşümüzü yarıda kesip dönüşe geçtik ve başladığımız yere indiğimizde akşamdı. 🙂 demek ki neymiş? doğa yürüyüşlerine öğleden sonra değil sabahtan başlanırmış. haa, biz bunu bilmiyor muyduk? elbette biliyorduk ama belki üstün performans gösterir de çıkabilirdik zirveye, kim bilebilirdi. tıssıs.
zirvesine varamamış olsak da o dağ bizim dağımızdı, hasan dağımızdı.. dağ yolunda yediğimiz/topladığımız alıçlar; iç anadolu’nun yer yer tepelikli, genişçe bozkır manzarası; yoğun sisli hava ve gün batımında tepelere vuran sarılı/turunculu ışıklar zirve girişimimizi yürümeye değer hâle getirdi.

gökçeada‘yı sevdiğimi daha önce söylemiştim. onu söyledikten yaklaşık 1,5 ay sonra bu kez perseid meteor yağmuru izleme odağıyla tekrar gittik ada’ya fakat gezintrek ile değil, arkadaşlarla. perseid izleme girişimlerimden ilki pek verimli geçmemişti ama bir fotoğraf elde edebilmiştim; ikincisi ise hiç verimli geçmemişti ve sonuncusu ise izleme açısından oldukça verimliyken fotoğraf açısından hiç verimli geçmedi çünkü rüzgâr, evet rüzgâr, bir rüzgâr ki sormayın ey halkım, bir rüzgâr ki yerden çakılları alıp alıp yüzümüze çarpıyordu… rüzgâra direnerek izlediğimiz perseid yağmurunda, meteor görme yarışına tutuştuk ve ben kendim 2. olurken, mete arkadaşım şampiyon, yılmaz arkadaşım ise üçüncü oldu.