adam/kadın – 3
bir yerde artık sevemiyor musun, oradan geçip gitmeli, dedi adam
yürü be nietzsche!, dedi kadın
ben ciddiyim, dedi adam
bozuldu, kadın
yazı kalır
bir yerde artık sevemiyor musun, oradan geçip gitmeli, dedi adam
yürü be nietzsche!, dedi kadın
ben ciddiyim, dedi adam
bozuldu, kadın
saçlar gözlere denk düşünce gönül ne yana düşer, sordu adam
gülümsedi, kadın
lütfen çıkıp gider misin artık, dedi adam
kadın, hiç oralı olmadı
adamın da…
kadının da…
ta!
-bir seher vaktinde gençlik çağımda-
bir seher vaktinde gençlik çağımda
hayali kalbime geldi gizlendi
boynum iğri semeserhoş gezerken
aklımı başımdan aldı gizlendi
tersname
sana diyeceğim var eğlen yolcu
kurduğun yuvayı yık da öyle git
zamanede ilk görevdir insana
baştan dinden haktan çık da öyle git
ne diyor ozan:
‘canlanıp yâdıma geldikçe o şen hatıralar
seni ruhum, seni gönlüm, seni sinemde arar.’
bir gelin kiraz yıkarken
gün olur biz de göçeriz.
ardımızdan bizim de ağlayanlar bulunur
ne gün sayarım artık ne otobüs saatlerini düşünürüm
ötelere usulcacık yürürüm.
adı gürbüz’dü, yazı yazardı diyenler çıkar
gün olur biz de göçeriz
…
ama öyle baş köşede değil
ben, helva yiyen bir yetime bakarken ölmeliyim
veya bir fidan dikilirken
vakit akşam olmalı ya da az evvel
önüm sıra sevdiklerim geçmeli. sonra,
seni sevdim diyemediklerim.
bir gelin kiraz yıkarken ölmeliyim
…
aşk, de buna istersen
susuzluk ya da kerbela
kollarındayken ben silinirim
dünya silinir kollarından sonra
…
sitem
önde zeytin ağaçları arkasında yar
sene 1946
mevsim
sonbahar
önde zeytin ağaçları neyleyim neyleyim
dalları neyleyim.
yar yollarına dökülmedik dilleri neyleyim.