dna’mı muhafaza et ruhumu yeniden doğursunlar
bu biraz sertti.
‘festival filmi’ biliyorum da bu derece ‘festival tiyatrosu’ ilk kez izledim 🙂
tiyatro: istanbul tiyatro festivali kapsamında toksikoman kolektif tarafından sahnelendi.
Kategori: muhabbetine
kral lear
sevdim.
festival kapsamında izlemeyi planladığımız 6 oyunun yarısının iptal olmasından ötürü bahtıma mı sövsem yoksa iksv’yi mi kutlasam bilemiyorum. atarımı yaptıktan sonra belirtmek isterim ki en azından bu oyunun iptal olmamasına sevindim.
tiyatro: istanbul tiyatro festivali kapsamında oyunbaz tarafından sahnelendi.
hamlet makinesi
sevdim sayılır.
bu oyunu izlemeden önce keşke düz bir hamlet izleyebilmiş olsaydım ama olmadı. istanbul tiyatroseverleriyle yarışamıyoruz paşam, devlet tiyatroları hamlet oynadı bu sezon ama yer bulmak ne mümkün!
oyun başlar başlamaz öncelikle televizyondan bildiğimiz, yalan dünya’nın çağatay’ı hakan meriçliler‘i sahnede o ses tonuyla canlı canlı konuşurken görünce hafiften bir gülme geldi ama sesli gülmedim; yüzümde ancak bir tebessüm belirse de içimden hafif hıkhıklayarak güldüm, o şekil. neyse ki dizideki rolünden kopararak izlemeye devam edebildim kısa bir süre sonra..
müzik, şarkılar, sonlara doğru tüm salonu kaplayan bir görüntü efekti, sahnede ateş yakılması da iyiydi, oyundan çıkınca dumanaltı bir kahvehaneden çıkmış gibi hissettim 🙂 (gerçi sahnedeki ateşi erikli damacana suyla söndürdüler ama..)
tiyatro: istanbul tiyatro festivali kapsamında istanbul devlet tiyatroları tarafından sahnelendi.
damdaki kemancı
sevdim sayılır.
netaş tiyatro topluluğu tarafından sahnelenen bir oyun. asıl işi tiyatro/oyunculuk olmayan, bilişim sektörü profesyonellerinin bir ürünü olduğu hesaba katılırsa gayet başarılı sayılır.
tiyatro: netaş tiyatro topluluğu
mesut insanlar fotoğrafhanesi
sevdim sayılır.
bir şehre, daha doğrusu istanbul’a aşık bir adamın çocukluğundan yetişkinliğine kadar şehirle olan ilişkisini izliyoruz. özlem, coşku, heyecan, hüzün, sevgi gibi duygular arasında sürekli geçiş yapan oyuncuyu* başarılı buldum. 50-60 yıl öncesinin istanbul’unu anlattığı için hikaye masal gibi geliyor, o denli farklı.. bir şehre böylesine methiye düzülmesi ya çok hoşuma gitmedi ya çok abartılı geldi, nedenini tam anlamadım ama biraz sıkıldım izlerken.. çılgınlar gibi eski istanbul aşığı iseniz, tabii ki izleyiniz.
tiyatro: istanbul şehir tiyatroları
son tango
çok sevmedim.
bol tango, bol müzik; bunları sevdim. hikayeyi ve maalesef başrol kadın oyuncunun oyununu sevmedim.
bol tango ya da maria’lı, pedro’lu, jose’li bir aşk hikayesi izlemek isterseniz, gidiniz.
tiyatro: istanbul devlet tiyatrosu
çin kahvesi
sevdim sayılır.
ticari başarıyı yakala(ya)mamış biri yazar, diğeri fotoğrafçı iki arkadaşın içinde bulundukları kısır döngünün kırıldığı bir gece muhabbetiyle geçiyor tüm oyun. muhabbet biraz ağır, biraz uzun, pek kolay seyirlik değil..
‘eğlenceli’ değil aksine ‘dram’ türünde olmasına rağmen her tiyatro oyununa ‘tiyatro dediğin gülmecelidir, komiktir; değilse ne saçma’ bakışıyla gelen seyirci elbete yine vardı ve ‘azıcık komik bir durum oluşsa da bassam kahkahayı’ fikriyle tetikte durmalarını hayranlıkla izledim.
tiyatro: istanbul şehir tiyatroları
giulio cesare
izlediğim ilk opera hakkında da sevdim/sevmedim gibi laflar etmeyeyim şimdi 🙂 ama izleyebilitem olduğunu anlamış oldum en azından.
o değil de sırf arada süreyya operası ‘nı görmeye bile gidilir herhangi bir şey izlemeye.
opera: devlet opera ve balesi
ölü adamın cep telefonu
sevdim sayılır.
aniden ölen bir adamdan bir yabancıya miras kalan bir cep telefonu ve bu telefonun getirdikleri/götürdükleri.
hareketli, akıcı bir oyun. müzik ve danslarla bir club ‘a dönüşüyor sahne bazen.
tuvalette telefonla konuşanlara giydirme kısmı takdirimizi kazanmıştır 🙂
tiyatro: istanbul şehir tiyatroları
dar ayakkabıyla yaşamak
sevdim.
aynı yazarın* daha önce izlediğim ‘buluşma yeri‘ adlı oyunundan daha çok sevdim ve filmlerini de hesaba katınca ‘takip edilecekler’ kategorisine aldım kendisini.
sahne ve ışık tasarımı sıradışı. böyle olunca daha bir seviyorum nedense. çok abartmadan ama yeterli ve gerekli görselliği/işitselliği sağlamak adına iyi çalışıldığını görünce daha bir izlenesi oluyor oyunlar.
tiyatro: istanbul şehir tiyatroları