yazı kalır
çok sevdim.
tülin özen‘in önemli bir konuyu tek başına sahnelediği iyi bir oyundu. oyun, adından da anlaşıldığı gibi tamamen ‘dil’ ile ilgili. dilin kayboluşu, kurtuluşu, birleştiriciliği…
oyunculuğuna zaten hayranız, masal anlatıcılığına(çîrokbêj) da hayran kaldık tülin özen’in.
ışık efektleri/oyunları da muhteşemdi.
tiyatro: şermola performans
sevdim sayılır.
çarpıcı bir oyundu. konu ilgimi çekti. dekor/ışık oldukça iyiydi.
sanırım oyunculuklar içime tam sinmedi. sahnede gördüklerim, duyduklarım, yaşananlar daha çok sarsabilmeliydi; eksiğin ne olduğunu tam anlayamasam da bir şeyler tam olmamış gibiydi.
öncesinde tanıtım metni okunmalı.
– kan, işkence, çığlık içerdiği bilinmeli –
tiyatro: tatbikat sahnesi
yıllarca dibinde yaşayıp, aşağıdan aşağıdan;
orada bir tepe var uzakta
keltepe’dir o
kartepe’dir o
tepemizdir o. devamını oku
evet evet bi yanlışlık olmalı; ben askerliğimi yaptım ki!
bu rüyanın üniversite versiyonunu gören arkadaşım var; ‘meğer üniversite bitmemiş’ kâbusları gören(o kendini biliyor)…
meğer ben askerliğimi yapmamışım ve artık gitmek zorundaymışım; zamanı gelmiş, kaçar yol kalmamış! devamını oku
portakal yerine yeşil mandalina kullanılarak yapılır. yaptım oldu.
demek ki portakallı kek yapmayı bilmek yetiyormuş. tıssıısss.
siz de yapın olsun derdim fakat mandalinler sarardı, yeşilini bulmak zor; seneye artık.
yedigöller milli parkı diye bir yer varmış, gitmeden bir süre önce haberdar oldum. bir amatör fotoğrafçı olarak çok ayıp etmişim şu ana kadar bilmemekle, gitmemekle..
‘en azından orta uzunlukta bir yürüyüş de yaparız göllerin çevresinde’ niyetiyle gittik fakat vakit yetmedi. öğleye doğru bölgeye vardığımız için hava kararana kadar gölleri anca gezebildik. yedigöller bölgesinin tamamını gezmek ve aynı zamanda ‘bir miktar’ fotoğraf çekmek için sabahın erkeninden varmak gerek bölgeye.. devamını oku
kestane. incir. muşmula. akçat doğa yürüyüşünün mevsim meyveleriydi.
sonbaharın ilk doğa yürüyüşüne, gündoğarken grubunun karamürsel sırtlarındaki osmaniye–akçat(başdeğirmen) güzergahında katıldım. yaklaşık 19km yürüdük sonbaharın değişmeye başlayan renkleri arasında. kestane avcılarıyla dolu ilk birkaç kilometreyi -araçlardan ötürü- ve son birkaç kilometreyi -asfalttan ötürü- saymazsak güzel bir güzergahtı. devamını oku
yeni makine(sony a6000) aldıktan sonra manuel lens hevesim yine depreşti, hiç durur mu! hazır ‘aynasız fotoğraf makinelerinde lens çeşitliliği az‘ bahanem de varken, ilk manuel lensimi(jupiter-9 85mm f2) alarak başladım odaklamayla göz yormaya. neyse ki netleyebilsen bi güzel, netleyemezsen ayrı bi güzel fotolar çıkabiliyor bu camlardan. ya da bana öyle geliyor..
sony a6000 + jupiter-9 85mm f2 ikilisiyle ilk çekimler ya da test çekimleri diyebileceğim bir seçki veya ‘yeğenler büyüyor‘ temalı bir albüm: devamını oku
ütopya/distopya dünyasından elime aldığım son roman, meşhur bir sosyalizm eleştirisi olan ‘hayvan çiftliği‘ idi, bir solukta sonuna vardım diyebilirim. hikayenin özeti; efendi‘nin sömürüsüne başkaldırarak çitlik yönetimini ele geçirip devrim yapan hayvanların, bir süre sonra domuz önderleri napoléon‘un sömürüsüne maruz kalmaları; üstelik eski efendi’ninkinden daha şiddetli bir sömürüye…
şu kısa bölümse nedense pek dikkatimi çekti; zaman/mekan bağımsız, evrensel ve şuursuz bir iktidar yalakalığı ve iktidar kibrinin olduğunu, hep de olacağını özetliyor gibi: devamını oku
niyet; erikli yaylası/şelalesi yürüyüşü, kısmet; belgrad ormanı üç gölet yürüyüşü.
erikli organizasyonu iptal edilince, vurdum kendimi belgrad ormanı yollarına(metro+otobüs ile evden 1 saat sürüyor ayıptır söylemesi). ana girişten geçtikten sonra gördüm ki yol ikiye ayrılıyor; daha önce gittiğimiz yürüyüş/koşu parkurunun nerede olduğunu, arkamı dönüp kapıdaki görevlilere sormak yerine 5-10 dakika boyunca telefonda harita kurcaladım, hatırlamaya çalıştım; en sonunda yollardan birini seçtim, yanlış olanı 🙂 devamını oku