bir delinin hatıra defteri

sevdim.

erdal beşikçioğlu ‘nun dillere destan performansını sonunda izleyebildik, üstelik bilet alabilmek için sabahlara kadar çadırda falan nöbet tutmamıza da gerek kalmadı. istanbul’daki sahne yeni açıldığından olsa gerek, en arkadan da olsa yer bulabildik.

sahne ve oyunculuk açısından dedikleri kadar varmış. hoplamalı, zıplamalı, alet edevatlı, yanarlı dönerli tek kişilik bir oyun. oyunun türlü türlü hallerde sahneye konmuşu da varmış ayrıca, onu da öğrendim; başkalarından da izleyebilirim zira hikayeyi de beğendim.

tiyatro: tatbikat sahnesi